Rozpoznawanie miesiączki wrzekomej przeprowadza się na podstawie drobno- widowego badania strzępków śluzówki macicy, uzyskanych przez wyłyżeczkowanie w ostatnich 2-3 dniach przed wystąpieniem krwawienia, uważanego za miesiączkowe i stwierdzenia w nich braku zmian czynnościowych, właściwych fazie wy- dziclniczej cyklu miesięcznego macicy. Strzępki te wykazują cechy przerostu, zwykle nadmiernego. Jedynie w odsetku przypadków, nie wyższym jak 15%, stwierdza się w ogóle brak oddziaływania śluzówki na hormony płciowe, a nawet zanik jej. W tym wypadku jednak badanie moczu (zbieranego przez dobę) wykaże w nim brak dostatecznej ilości czynnych estrogenów (mniej niż 15 jednostek szczurzych”), a jeszcze częściej brak prcgnandiolu (mniej jak 6 mg).
Pewne wskazówki, ułatwiające rozpoznanie miesiączki bezjajeczkowej uzyskać można również przez oznaczanie podstawowej ciepłoty ciała kobiety, mierzonej w prostnicy. Jest bowiem dziś rzeczą wiadomą, że w okresie czynności ciałka żółtego podstawowa ciepłota ciała kobiety wzrasta, a w okresie dojrzewania pęcherzyka Graafa stopniowo się obniża – przy czym obniżenie to osiąga swój punkt kulminacyjny bezpośrednio przed jajcczkowaniem. Różnica między ciepłotą ciała w okresie przed jajeczkowaniem i po jajeczkowaniu w okresie pełnego rozwoju ciałka żółtego wynosi przeciętnie 0,75°. Fakt ten może być wykazany przy dokładnym mierzeniu temperatury ciała w rozmaitych okresach cyklu miesięcznego. Obserwacje takie należałoby rozpocząć z chwilą pojawienia się miesiączki i prowadzić przez następne cztery tygodnie, bacząc na wyłączenie przypadkowych zaburzeń fizjologicznych, które mogłyby spowodować również nieznaczne podniesienie się ciepłoty ciała (katar nosa, przypadłości jelitowe itp.).
