Stosowanie hydrastyny (hydrasłis canadensis) zaleca się tylko w małych dawkach, gdyż duże hamują skurcze macicy. Znaczenie jej jako leku jest niewielkie, podawana bywa jednak dotąd w przypadkach ginekologicznych jako środek wpływający na zmniejszenie obfitych miesiączek, zwłaszcza w okresie przekwitania.
Podawanie innych środków, które miały działać hamująco na krwawienia (viburnum prunifołii, kamamelis virginica), wyszło już właściwie z użycia ze względu na minimalną ich siłę leczniczą.
Do tamowania krwotoków ginekologicznych stosuje się czasami także środki ściągające, np. taninę, ałun, ratanhię wr lewatywie lub w czopkach oraz opium i jego pochodne, które wpływają uspokajająco na chorą i przyczyniają się tym samym do zmniejszenia krwawienia. Krwawienia towarzyszące zmianom kiłowym wymagają swoistego leczenia.
Dobre wyniki w przypadkach długotrwałych krwawień daje stosowanie wapnia w najrozmaitszych przetworach, gdyż wpływa ono na osocze krwi. Zalecamy go zwłaszcza u chorych wyczerpanych i u kobiet, u których krzepliwość krwi jest upośledzona.
Oprócz hormonu ciałka żółtego i przetworów jego, których stosowanie w krwawieniach z części rodnych pochodzenia czynnościowego daje w wielu przypadkach doskonałe wyniki, zalecamy w przypadkach zaburzeń hormonalnych pochodzenia tarczycowego, w których przebiegu zdarzają się niekiedy krwawienia z części rodnych, przetwory tarczycy (Extr. gl. thyreożdeae 0,05-0,1 w ciągu dwóch tygodni raz dziennie podczas obiadu). W przypadkach takich wskazane jest również podawanie przetworów tylnego płata przysadki mózgowej. Preparaty te wywołują skurcze mięśniówki macicy, ale o charakterze krótkotrwałym, przerywanym.
