W odróżnieniu od L-tyroksyny D-tyroksyna nie wykazuje wszystkich właściwości hormonu gruczołu tarczowego i działa głównie na metabolizm lipidów, zmniejszając stężenie cholesterolu i innych lipidów w surowicy krwi. D-Tyroksyna tylko nieznacznie zwiększa zużycie tlenu w organizmie. W tabeli 5 zestawiono niektóre właściwości różnych preparatów gruczołu tarczowego.
Zastosowanie lecznicze. Wskazaniami do stosowania hormonów gruczołu tarczowego jest terapia substytucyjna w przypadku ich niedoboru łub próba hamowania syntezy i uwalniania tyreotropiny przez przedni płat przysadki. Niedoczynność gruczołu tarczowego może być leczona wszyst-
Mieszanina syntetycznej tyroksyny i trijodotyroniny (Euthroid, Combithyres, Novotriol, Thyrolar, Cynoplus) 4/1 Prawidłowe lub nieznacznie zwiększone 50 pg T4 12,5 pg T3
Uwaga. Preparaty D-tyroksyny wywierają głównie wpływ na gospodarką lipidową, zmniejszając stężenie cholesterolu i innych lipidów. Działanie tyreomime- tyczne ograniczone. kimi zestawionymi w tab. 5 preparatami, jednak lekiem z wyboru jest preparat L-tyroksyny. Dawka hormonu używanego na początku terapii substytucyjnej zależy od wieku chorego, klinicznego przebiegu i obrazu niedoczynności oraz czasu trwania niedoboru hormonów gruczołu tarczowego. Dawka zależy także od chorób współistniejących, a zwłaszcza choroby serca lub niedoczynności kory nadnerczy. Leczenie powinno być rozpoczęte przez podawanie L-T4 w dawce 25-50 pg/24 h. Po 2-3 tygodniach dawkę należy stopniowo zwiększać do tej, która prowadzi do ustąpienia wszystkich objawów hipotyreozy i względnej normalizacji stężenia tyreotropiny w surowicy.
