Niektórzy badacze radzą przed założeniem krążka wykonać próbne skrobanie macicy. Odnosi się to jednak tylko do przypadków, w których występują obfite krwawienia miesięczne.
W razie stwierdzenia w pochwie odleżyny należy przekonać się, w jakim okresie znajduje się proces jej tworzenia. Odleżyna zrazu wywołuje miejscowy ubytek powierzchownych warstw błony śluzowej pochwy (excoriatio), który łatwo krwawi. Jeśli sprawa trwa dłużej, dochodzi w tym miejscu do typowego owrzodzenia otoczonego tkanką ziarninową. Ubytek w błonie śluzowej powstaje wskutek oddzielenia się od podłoża obumarłych części tkanek uciskanych przez krążek. Na brzegu powstałej w ten sposób rany tworzy się tkanka ziarninowa. Dno odleżyny nadal uciskane przez krążek pogłębia się stałe, ale nie pokrywa się ziarniną, która nie ma w tym miejscu warunków rozwoju wskutek ciągłego jej ugniatania.
Jeśli krążek nie zostanie usunięty, dalszy ucisk na dno rany sprawia, że ubytek w ścianie pochwy zwiększa się i pogłębia coraz bardziej. Wreszcie odleżyna staje się tak głęboka, że cały odcinek krążka może się w niej pomieścić. Ziarnina na brzegach odleżymy ma teraz możność zrastania się ponad krążkiem, którego odcinek znajdzie się z czasem jakby w kanale, utworzonym przez tkankę ziarninową. Tkanka łącząca brzegi odleżyny ponad krążkiem jest zrazu słaba i wiotka. Z czasem jednak przekształca się stopniowo w zrost, przypominający typową bliznę. Blizna taka pokrywa się nabłonkiem wielowarstwowym z otoczenia.
Kanał, przez który przebiega część krążka, może być bardzo długi i zajmować w poprzek cale sklepienie tylne, a z boku spory odcinek pochwy.
