Cechą znamienną tych bólów jest nasilanie się ich w nocy i nieustępowanie, chociaż chora położy się do łóżka. Bóle towarzyszą również zajęciu przez raka okostnej miednicy.
W późniejszych okresach raka części pochwowej upławy cechuje przykra woń i mniej lub więcej obfita domieszka krwi. Nieregularne krwawienia stają się coraz częstsze i niekiedy trudne nawet do opanowania, jakkolwiek istnieją przypadki, kiedy krwawienie mimo późnego okresu raka bywa bardzo małe.
Badania przedmiotowe ptzez pochwę wykazują często zupełne zniszczenie części pochwowej i utworzenie się w jej miejscu dużego krateru, o ścianach twardych i nierównych, który sięga aż do dolnego odcinka trzonu macicy i obejmuje – w mniejszym lub większym zakresie – sklepienia pochwy. Naciek nowotworowy zajmuje ściany pochwy – zwłaszcza przednią – niekiedy prawie do samego jej przedsionka.
W przypadkach, kiedy masy nowotworowe rozprzestrzeniły się w przymaciczu przenikając aż do kości, stwierdzić to można lepiej badaniem przez odbytnicę niż przez pochwę. Naciek rakowy wyczuwa się w postaci twardego, w późniejszych stadiach zupełnie nieruchomego guza, który obejmuje całą przestrzeń między macicą i kośćmi miednicy.
W przypadkach raka kalafiorowatego górną część pochwy wypełnia duży guz, połączony z częścią pochwową lub zajmujący jej miejsce. Powierzchnia guza ulega w wielu miejscach rozpadowi, co wiedzie do jej zakażenia. Czasami cała pochwa wypełniona jest przez masy rakowate, które widać po rozchyleniu warg sromowych, jeśli sięgają aż do przedsionka. I w tych wypadkach, równie jak w raku wrzodzie- jącym – upławy o przykrej woni mogą prowadzić do podrażnienia skóry sromu i zapalenia jej.
W miarę rozwoju raka zaczynają uwydatniać się również objawy ogólne. Wprawdzie do wychudnięcia przychodzi stosunkowo późno, postępująca niedokrwistość bywa jednak w późniejszych okresach raka części pochwowej regułą nie tylko z powodu zaznaczającego się coraz wybitniej charłactwa, ale i w wyniku utraty krwi.
