Ilość hormonów powstających w przysadce mózgowej jest pokaźna, jakkolwiek nie wszystkie spomiędzy nich udało się wyodrębnić w stanie czystym. Bądź co bądź liczba dotychczas opisanych substancji wydobytych z przysadki mózgowej i wykazujących właściwości hormonalne jest tak duża, że znaczenie tego narządu dla fizjologicznych czynności ustroju człowieka należy uważać za wyjątkowe.
Spomiędzy hormonów wytwarzanych przez przedni płat przysadki mózgowej udało się dotąd wyodrębnić w stanie czystym jedynie sześć. Są nimi:
– 1)hormon wzrostu (somatotrofina)
– 2)hormon wpływający na wzrost i czynność części korowej nadnerczy (adrenolrofina, adreno- kortykotrofina)
– 3)hormon uczynniający tarczycę (hormon tyreotropowy)
– 4)hormon uczynniający pęcherzyk Graafa (tylakentryna)
– 5) hormon luteinizujący (metakentryna)
– 6) hormon luteotropowy (luteotrofina, prolaktyna, inammotrofina).
Trzy ostatnio wymienione hormony oznaczamy wspólnym mianem gonadotrofin, aby podkreślić, że wpływają uczynniająco na gruczoły płciowe (gonady). Metakentryna ma działanie bardzo zbliżone do gonadotrofiny łożyskowej.
I Wymieniwszy tylko sześć swoistych hormonów przedniego płata przysadki mózgowej należy podkreślić, że wiadomości nasze o jej roli w ustroju człowieka nie są wyczerpujące. Faktem jest bowiem, że gruczoł ten wywiera wpływ na wiele narządów, na układ mięśniowy, na przemianę materii, na gospodarkę tłuszczową i węglowodanową ild. i że istnieje sporo wyciągów z przedniego płata przysadki mózgowej, którym przypisuje się działanie swoiste, chociaż dotąd nie udowodniono w nich zawartości odrębnych hormonów przysadki. W każdym razie liczba domniemanych hormonów przedniego płata przysadki sięga co najmniej dwudziestu (renotrofina, tymotrofina, adreno- medulotrofina, paratyreotrofina, lipokortykotrofina. pankreatotrofina itd.ł. Być może, że wpływ wyciągów zawierających owe przypuszczalne hormony będzie można wytłumaczyć w przyszłości częściowo działaniem znanych już i już wyodrębnionych hormonów przedniego płata przysadki, gdyż dawkowanie, sposób doprowadzania do ustroju, równoczesne podawanie innych substancji oraz wpływy postronne mogą zmienić sposób działania danego hormonu. Być może jednak, że dalsze badania doprowadzą do wyodrębnienia w stanie czystym jeszcze innych hormonów przysadki.
Dla ginekologów szczególne znaczenie ma fakt, iż niektórzy badacze podejrzewają istnienie odrębnej substancji, powodującej pękanie pęcherzyków Graafa, które dojrzały pod wpływem tylakentryrny. Substancja ta miałaby nic dopuszczać’ do pozostania jajeczka w ciałku żółtym, które wytwarza się pod wptywem hormonu łutcinizującego. Istnienie tej domniemanej (czwartej) gonadotrofiny zostało jednak ostaLnio podane w wątpliwość.
