Należy pamiętać o rzadkiej możliwości powstania niedokrwistości hemolitycznej po cefalotynie, podobnie jak po penicylinie. Stwierdza się wówczas obecność przeciwciał IgG przeciwcefalotynowych i przeciwpe- nicylinowych opłaszczających krwinki czerwone i/lub wolno krążących w surowicy.
Objawy kliniczne. Polekowa niedokrwistość autoimmunohemolityczna wykazuje podobny przebieg kliniczny do tzw. samoistnej niedokrwistości autoimmunohemolitycznej z przeciwciałami ciepłymi. Niedokrwistość narasta zwykle powoli, jedynie po penicylinie choroba zwykle wykazuje gwałtowniejszy przebieg.
Hemoliza zachodzi najczęściej pozanaczyniowo. W przypadku leków tworzących kompleksy immunologiczne występuje hemoliza wewnątrznaczyniowa z hemoglobinemią i hemoglobinurią, niekiedy z objawami ostrej niewydolności nerek i wykrzepiania wewnątrznaczyniowego. Chorzy z niedokrwistością immunohemolityczną poinsuiinową wykazują zwykle oporność na działanie insuliny.
Rokowanie jest dobre zarówno co do przeżycia, jak i wyleczenia. Leczenie. W większości przypadków odstawienie leku powoduje dość szybkie ustąpienie niedokrwistości. W rzadkich przypadkach, zwłaszcza niedokrwistości autoimmunohemolitycznej po metyiodopie, choroba ustępuje dopiero po kilku tygodniach lub miesiącach.
Ciężkie przypadki hemolizy polekowej mogą wymagać podania korty- kosteroidów i przetaczania masy czerwonokrwinkowej. Odczyn Coombsa staje się ujemny po odstawieniu leku, rzadziej utrzymuje się dodatni przez kilka miesięcy (zwłaszcza po metyiodopie).
