Zespoły hematologiczne są bardzo rzadkie. Mogą one przebiegać w postaci ostrych niedokrwistości hemolitycznych u osób z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej, plamicy małopłytkowej, ostrej agranulocytozy lub pancytopenii. W piśmiennictwie opisano pojedyncze przypadki każdej z tych postaci klinicznych.
Wśród przewlekłych postaci niepożądanego działania pochodnych sut- fonylomocznika, występujących częściej aniżeli ostre zespoły, napotyka się niedokrwistość normoblastyczną, leukopenię przejściową, bezobjawo- wą małopłytkowość. Powikłania te są rzadkie, w większości obserwacji podaje się częstość rzędu 1-5%».
Częstość występowania hipoglikemli jako niepożądanego działania pochodnych sulfonylomocznika wynosiła (w badaniach własnych): dla gli- benklamidu 16%, dla chlorpropamidu 2,5%, dla tolbutamidu 0,5%. W sporadycznych przypadkach stwierdzono prawdopodobny wpływ pochodnych sulfonylomocznika podawanych ciężarnym chorym na cukrzycę na powstawanie hipoglikemii i drgawek u noworodków.
Doustne leki przeciwcukrzycowe praktycznie nie wywołują zespołów związanych z uszkodzeniem nerek. Opisano pojedyncze przypadki białkomoczu, który ustępował po przerwaniu stosowania leku. U wszystkich leczonych występuje niewielkie zwiększenie reszty azotowej we krwi. U osób leczonych chlorpropamidem na początku leczenia może pojawić się przejściowe działanie przeciwdiuretyczne wywołane uwalnianiem ADH.
