Wiadome jest, że zachowanie osobników męskich i żeńskich u ssaków różni się już w pierwszych miesiącach po urodzeniu, przy czym osobniki męskie wykazują większą aktywność niż osobniki żeńskie. Tych różnic w zachowaniu nie można wytłumaczyć obecnością większej ilości androgenów u osobników męskich. Resko (1967) przeprowadził badania poziomu androgenów u małp (rezusów) płci męskiej, które badał pomiędzy
– 16 Seksuologia biologiczna 6 a 16 miesiącem życia i stwierdził, że we krwi osobników męskich nie udało się wykazać obecności testosteronu. Dalsze badania (Goy, 1968) nie wykazały różnic w poziomie męskich hormonów płciowych u osobników męskich i żeńskich, badanych w pierwszych miesiącach po urodzeniu. Różnice w zachowaniu osobników męskich i żeńskich nie mogą więc być wytłumaczone poziomem męskich hormonów płciowych.
Potwierdzenia wyników powyższych badań dostarczyły doświadczenia Goya (1966, 1968). Dokonywał on kastracji małp (rezusów) pici męskiej w dniu urodzenia oraz badał je pomiędzy 3 a 9 miesiącem życia. Stwierdził, że stopień aktywności u kastrowanych osobników męskich był tak samo wysoki, jak u osobników męskich nie kastrowanych i przewyższał stopień aktywności osobników żeńskich. Występowanie wysokiego stopnia aktywności u osobników kastrowanych stwierdzano aż do trzeciego roku życia. Na podstawie powyższych doświadczeń można przyjąć, że zasadniczym czynnikiem określającym typ zachowania są androgeny działające na ośrodki mózgowe pod koniec okresu płodowego.
