Rozpoznanie krztuśca jest trudne w okresie kataralnym, kiedy jeszcze nie ma objawów typowych, podczas gdy zaraźliwość jego jest najwyższa. Podejrzenie w kierunku krztuśca budzić powinny: 1) intensywny, wymagający dużego wysiłku kaszel z brakiem zmian osłuchowych i opuko- wych w narządzie oddechowym, 2) występowanie kaszlu w nocy, 3) brak lub też nieznaczna gorączka przy utrzymującym się uporczywym kaszlu,
– 4) wygląd dziecka — obrzęk powiek i okolicy oczu, zaczerwienienie spojówek, 5) stwierdzenie w wywiadach możliwości kontaktu z chorym na krztusiec. Niezmiernie ważne dla rozpoznania jest morfologiczne badanie krwi. Już w okresie nieżytowym w większości przypadków występuje leulcocytoza powyżej 12 -0-0-0 ciałek białych w 1 mm3 z przewagą limfocytów w obrazie krwi (6-0—7-0%), która w okresie późniejszym może wynosić do 1-0-0 -0-0-0 i więcej krwinek białych. W krztuś cu przebiegającym z powikłaniami ropnymi w obrazie krwi przeważają leukocyty wielojądrzaste. W przypadkach niepowikłanych opadanie krwinek jest prawidłowe lub nawet zwolnione. Ważną metodą rozpoznawczą jest wyhodowanie pałeczki krztuśca z treści pobranej z głębi gardła i natychmiast, na świeżo, posianej na odpowiednim podłożu.
