Na dużą rolę czynników psychicznych w seksualności wskazał między innymi Stieve (1952). Udowodnił on, że ciężkie urazy psychiczne (np. oczekiwanie, przeciągające się nieraz do kilku lat, w celach śmierci za opór przeciwko hitleryzmowi) – oprócz innych uszkodzeń – doprowadzały do poważnych zmian organicznych w narządach płciowych. U młodych kobiet macica i jajniki, wskutek długotrwałego stresu związanego z oczekiwaniem na śmierć, ulegały regresji do stanu jaki spotyka się w wieku starczym. Benedetti (1973) wykazał, że doświadczenia życiowe modelują nie tylko funkcje, odruchy warunkowe, kategorie i style zachowań, lecz wpływają też na ważne struktury biologiczne. Istnieje więc wzajemny związek między uczeniem się i strukturą biologiczną, między doświadczeniem życiowym i żywą materią. Nawet system nerwowy podlega zmianie i plastycznemu formowaniu w zakresie składników morfologicznych i biochemicznych poprzez życiowe doświadczenia osobnicze. Niektórzy badacze twierdzą, że mózg jest jedynym narządem żywym, który formuje się sam pod wpływem przeżyć.
