Postępowanie i leczenie. Powikłania towarzyszące ciąży pozamacicznej stanowią poważne niebezpieczeństwo dla matki. Dla jaja płodowego wystąpienie ich jest równoznaczne ze śmiercią płodu. Tylko w wyjątkowych przypadkach pozostaje on przy życiu i może rozwijać się dalej losy jego są jednak zawsze bardzo niepewne.
W związku z poważnym niebezpieczeństwem zagrażającym kobiecie w przypadkach ciąży pozamacicznej postawa lekarza wobec chorej, którą powierzono jego opiece, musi być ściśle zdecydowana. Doświadczenie poucza, że leczenie ciąży pozamacicznej jest właściwie zawsze leczeniem chirurgicznym.
W przypadkach nienaruszonej ciąży trąbkowej należy, po ustaleniu rozpoznania, przystąpić do zabiegu operacyjnego, który polega na otwarciu jamy brzusznej i usunięciu jajowodu, zawierającego jajo płodowe. Zaopatrzenie powstałej w ten sposób rany szwami katgutowymi jest nieodłączną częścią zabiegu, którego wykonanie znajduje całkowite usprawiedliwienie wobec grożącego krwotoku. Celem uniknięcia następowego tyłozgięcia macicy przyszywa się ją do otrzewnej ściennej.
Jeśli wystąpi już krwawienie, zabieg operacyjny jest tym bardziej konieczny. Nie ma mowy o zwlekaniu z operacją, gdyż nie można przewidzieć rozmiarów krwotoku i z każdą chwilą stan chorej może ulec pogorszeniu. Już w czasie operacji wskazane jest wprowadzenie fizjologicznego roztworu soli kuchennej pod skórę chorej, ale dopiero po usunięciu trąbki i zaopatrzeniu rany. Przetoczenie krwi po operacji jest rzeczą korzystną, jeżeli utrata krwi jest znaczna. Stosowana bywa również autotransfuzja krwi zebranej w jamie brzusznej chorej (przeprowadzonej przez warstwę gazy, która zatrzymuje skrzepy) i wstrzykniętej do żyły.
