Leczenie nie jest łatwe i wymaga dużej cierpliwości. W lekkich przypadkach zwracamy uwagę na uregulowanie techniki odżywiania. Pożywienie podajemy nieco częściej (co 2 godziny — 1-0 razy na dobę), przy czym stanowczo unikamy przekarmiania. Dobre wyniki daje również podawanie 1—2 łyżeczek pożywienia papkowatego (kaszki, kleiku) tuż przed każdym posiłkiem. W przypadkach ciężkich należy podawać łyżeczką pokarm zestrzyknięty często i w małych ilościach. Po uzyskaniu poprawy zwiększamy stopniowo ilość z równoczesnym zmniejszeniem liczby posiłków. W przypadkach bardzo ciężkich należy podawać pożywienie skoncentrowane (pokarm lub mleko krowie z dodatkiem 17°/o cukru i 2% laktosanu). Pamiętać należy o unoszeniu dziecka do pozycji pionowej bezpośrednio po karmieniu, a w przerwie między karmieniami o układaniu go na prawym boku. Płukanie żołądka przed posiłkiem kilkakrotnie w ciągu dnia roztworem fizjologicznym soli kuchennej lub płynem Ringera powoduje oczyszczenie żołądka z treści i śluzu, co zmniejsza pobudliwość błony śluzowej żołądka. W związku z występującym często odwodnieniem i równoczesnym obniżeniem zawartości chloru w ustroju konieczne jest nawodnienie ustroju drogą parenteralną, za pomocą roztworu fizjologicznego soli kuchennej lub płynu Ringera.
Z leków podajemy atropinę, przy czym zaczynamy od dawki małej i stopniowo ją powiększamy.
