Faza II. Obejmuje ona procesy syntezy. Polegają one na sprzęganiu z metabolitem leku różnych, przeważnie polarnych grup chemicznych. Do typowych reakcji sprzęgania należą:
– a) reakcje sprzęgania z kwasem glukuronowym,
– b) reakcje sprzęgania z kwasem siarkowym,
– c) reakcje sprzęgania z aminokwasami,
– d) reakcje sprzęgania z siarką,
– e) reakcje acylacji,
– f) reakcje alkilacji.
Procesy sprzęgania jako reakcje syntezy są endoergiczne. Źródłem energii dla tych reakcji jest zazwyczaj ATP. Produkty sprzęgania są najczęściej kwasami organicznymi o pK = 3 – 4 ulegają więc przy fizjologicznym pH w płynach ustrojowych silnej dysocjacji i dzięki temu dobrze rozpuszczają się w wodzie i wydalają przez nerki. Tracą natomiast rozpuszczalność w tłuszczach.
Sprzęganiu ulega większość metabolitów, leków, a także wiele fizjologicznych substancji endogennych, np. kortykosteroidy, hormony tarczycy, bilirubina.
Najważniejszym szlakiem metabolicznym jest sprzęganie z kwasem glukuronowym. Sprzęganiu z kwasem glukuronowym ulegają następujące grupy związków: 1) fenole, 2) enole, 3) alkohole pierwszo-, drugo-, i trzeciorzędowe, 4) steroidy, 5) hydroksylamina i oksymy, 6) kwasy aromatyczne, 7) kwasy alifatyczne, 8) sulfonamidy, 9) związki heterocykliczne 7 azotem w pierścieniu, 10) połączenia sulfhydrylowe, 11) kwasy ditio- nowe.
