Niektóre leki są przeciwwskazane w leczeniu ponaparstnicowych zaburzeń rytmu. Chinidyna nasila zatrucie z przyczyn omówionych wyżej. Tosylan bretylium w pierwszym (10 min) okresie po dożylnym podaniu uwalnia z tkanek aminy katecholowe i w tym mechanizmie nasila ponaparstnicową dysrytmię [15]. Masaż zatoki szyjnej, użyteczny w różnicowaniu zaburzeń rytmu, jest niebezpieczny w ponaparstnicowych dysrytmiach, ponieważ może wywołać migotanie komór lub asystolię. Defibrylacja elektryczna jest wskazana jako ultima ratio, wówczas jednak należy podać przed jej wykonaniem lidokainę (w jednorazowej dawce dożylnej 0,05-0,1 g) lub fenytoinę (w dawce 0,1 g) albo wlew chlorku potasowego. ne. Z długotrwałych badań wynika, że propranołol – lek o najsilniejszym działaniu przeciwaiytmicznym, pozbawiony działania sympatyko- mimetycznego – zwalnia czynność serca i zmniejsza objętość minutową o 20-30% w dawkach klinicznych [15], Nie może więc być stosowany u chorych z ewidentną niewydolnością krążenia. Praktolol, lek o umiarkowanej aktywności sympatykomimetycznej, zmniejsza objętość minutową i częstość skurczów serca o ok. 10-12%. Natomiast pindolol, lek
o’ wyraźnym działaniu sympatykomimetycznym, nie zmniejsza pojemności minutowej i częstości skurczów serca w sposób znaczący. Z tej krótkiej oceny płyną wskazania i przeciwwskazania do stosowania LBA w zabu- lzeniach rytmu u chorych, u których występują objawy utajonej niewydolności serca bądź istnieje obawa jej wystąpienia [15].
